Dominik Savio

5 maja w rodzinie salezjańskiej obchodzimy wspomnienie św. Domika Savio.

Dominik urodził się w wiosce Riva di Chieri w Piemoncie w 1842 r. Już jako pięcioletni chłopiec służył do Mszy św. Codziennie chodził 8 km pieszo do szkoły. Mawiał, że w drodze towarzyszą mu Jezus, Maryja i Anioł Stróż.

Dnia 8 kwietnia 1849 roku, w Wielkanoc, przyjął pierwszą Komunię świętą. Z okazji tej uroczystości w swojej książeczce do nabożeństwa napisał postanowieni:

1) będę często spowiadał się i komunikował, ilekroć mi na to zezwoli mój spowiednik,

2) będę święcił dzień święty,

3) moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maryja,

4) raczej umrę aniżeli zgrzeszę.

Mając 12 lat, Dominik spotkał św. Jana Bosko, który przyjął go do swego oratorium w Turynie. Nawiązała się między nimi szczególna duchowa więź.

Poprosił Księdza Bosko o przepis na świętość. Na co wielki pedagog dał chłopcu taką odpowiedź: "Bądź zawsze wesoły, spełniaj dobrze swoje obowiązki i pomagaj kolegom".

Dominik swoją postawą dawał przykład innym chłopcom. Podejmował wiele inicjatyw, żeby pomagać tym, którzy gorzej uczyli się i robili mniejsze postępy na drodze duchowej.

Dominik zmarł 9 marca 1857 roku, w wieku zaledwie 15 lat, zaopatrzony sakramentami świętymi.

Mimo bardzo młodego wieku, pośród zwyczajnych obowiązków codzienności, przebywając między rówieśnikami, Dominik Savio osiągnął świętość. Pius XI powiedział o nim: "Mały święty, ale gigant ducha". Beatyfikowany w 1950 roku, kanonizowany w 1954. Jest patronem ministrantów i młodzieży.